Toate definitiile

NĂUCÍRE s. f. (Rar) Faptul de a (se) năuci. [Pr.: nă-u-] – V. năuci.

NĂUCÍRE s. 1. v. buimăcire. 2. v. buimăceală.

Năucire ≠ dezmeticire

năucíre (rar) s. f., g.-d. art. năucírii