GRÂULÉȚ s. m. Grâușor (1). [Pr.: grâ-u-] – Grâu + suf. -uleț.
GRÂULÉŢ s. v. grâuşor.
iárbă-grâuléț (plantă) s. f. art., g.-d. art. iérbii-grâuléț
grâuléț (grâ-u-) s. m.