GROHĂITÚRĂ, grohăituri, s. f. Grohăit. [Pr.: -hă-i-] – Grohăi + suf. -tură.
GROHĂITÚRĂ s. v. guiţat.
grohăitúră (-hă-i-) s. f., g.-d. art. grohăitúrii; pl. grohăitúri