Toate definitiile

FLĂCĂIÁNDRU, flăcăiandri, s. m. Flăcău mai tânăr; adolescent, flăcăuan. [Pr.: -că-ian-. – Var.: flăcăuándru s. m.] – Flăcău + suf. -andru.

FLĂCĂIÁNDRU s. v. băieţandru.

flăcăĭándru m. Fam. Flăcăŭ maĭ tînăr.

flăcăiándru s. m., art. flăcăiandrúl; pl. flăcăiándri, art. flăcăiándrii